Przejdź do zawartości

Spacer więźniów (według Dore)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spacer więźniów (według Dorégo)
De gevangenisbinnenplaats (naar Gustave Doré)
Ilustracja
Autor

Vincent van Gogh

Data powstania

1890

Medium

olej na płótnie

Wymiary

80 × 64 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Muzeum Sztuk Pięknych im. Puszkina w Moskwie

Spacer więźniów (według Dorégo) (hol. De gevangenisbinnenplaats (naar Gustave Doré), ang. Prisoners Exercising (after Doré)) – obraz Vincenta van Gogha namalowany w dniach 10-11 lutego 1890[1] podczas pobytu artysty w miejscowości Saint-Rémy.

Nr kat.: F 669, JH 1885.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Vincent van Gogh w czasie pobytu w szpitalu psychiatrycznym Saint-Paul-de-Mausole w Saint-Rémy malował kopie obrazów innych malarzy, których cenił, w tym Gustave'a Dorégo. W liście do brata Theo pisał:

Próbowałem kopiować "Pijących mężczyzn" Daumiera i "Więźniów w więzieniu" Doré; to bardzo trudne.[2]

Oryginał, miedzioryt zatytułowany Newgate: The Exercise Yard, wykonany został przez francuskiego malarza i rzeźbiarza Gustave'a Dorégo i opublikowany w 1872 przez Blancharda Jerrolda w londyńskim wydawnictwie "London, a Pilgrimage"[1]. Kopię miedziorytu przesłał Vincentowi do Saint-Rémy jego brat[3].

Miedzioryt Dorégo

Spacer więźniów należy do najbardziej uderzających obrazów van Gogha ze względu na to, że podjęty temat bardzo odpowiadał jego ówczesnej sytuacji życiowej – dobrowolnemu internowaniu[1]. Biało-czarny miedzioryt Dorégo oddał van Gogh za pomocą delikatnej, chromatycznej faktury.

Kilku mężczyzn w cylindrach obserwuje obojętnie niemający końca spacer więźniów. Mieszczańska rzeczywistość obserwujących jest przeciwstawiona przygnębieniu skazanych. Van Gogh nadał nową interpretację dziełu Dorégo: podjęty temat był dla niego ucieleśnieniem jego własnego poczucia klaustrofobicznego zamknięcia i chęci wyrwania się z niego. Wędrówka w kółko była metaforą jego własnej egzystencji: głębokiego poczucia winy i gwałtownego pragnienia wolności. Niektórzy krytycy upatrywali w jednym z więźniów o jasnych włosach, jedynym, który nie ma czapki na głowie, autoportretu samego van Gogha. Zwracając się lekko w kierunku widza więzień ten sprawia wrażenie, jakby chciał wyrwać się z kręgu spacerujących.

Odniesienie do nadziei, a także nieodwracalnie utraconej wolności, stanowią również dwa białe motyle, niewidoczne na pierwszy rzut oka, lecące razem na tle wysokich murów otaczających przygnębiający dziedziniec więzienny[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Vincent van Gogh gallery: The Paintings: Prisoners Exercising (after Doré). [dostęp 2011-02-20]. (ang.).
  2. webexhibits.org: Letter from Vincent van Gogh to Theo van Gogh, Saint-Rémy, 10 or 11 February 1890. [dostęp 2011-02-20]. Cytat: I have tried to copy the "Men Drinking" by Daumier and the "Convict Prison" by Doré; it is very difficult. (ang.).
  3. Anna Torterolo: Van Gogh: A Profound and Tormented Genius – His Life in Paintings. Dorling Kindersley, 1996, s. 110. ISBN 0-7894-4143-8. (ang.).
  4. Anna Torterolo: Van Gogh: A Profound and Tormented Genius – His Life in Paintings. Dorling Kindersley, 1996, s. 111. ISBN 0-7894-4143-8. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]